گسترش کمبود آب، شاخص سازمان ملل، سیل مهاجران

Migrants

گسترش کمبود آب در سطح جهان، شاخص سازمان ملل، وخامت وضع چین، سیل مهاجران

Desperate Migrant

کره زمین یکسره در حال خشک شدن است.  پیوسته هزاران دریاچه و رودخانه ناپدید می شوند. در سال 1950 میلادی چین حدود 50 هزار دریاچه و رودخانه داشت. امروز تعداد آنها کم تر از 23 هزار است. در هندوستان سفره های آب زیر زمینی در تمام ایالت ها پیوسته پایین تر می رود. دریاچه آرال در آسیای مرکزی که زمانی یکی از بزرگ ترین پیکره های آبی درون سرزمینی جهان بود اکنون به جزء کوچکی از آن چه که بود تبدیل شده است. در آفریقا دریاچه چاد، که بین مرز چاد و نیجر واقع شده، اکنون تنها 4 درصد از حجم قبلی خود را حفظ کرده. بقیه آن نابود شده است. در ایالات متحد آبخیز دشت های مرتفع که از نبراسکا تا جنوب تگزاس کشیده شده پیوسته کوچک تر می شود. آن هم با گام هایی پیوسته سریع تر.

در اوایل سال 2015 میلادی آکادمی ملی علوم ایالات متحد آخرین برآوردهای خود درباره آب را منتشر کرد. این برآوردها نشان می دهد که تا سال 2030 میلادی میزان آب شیرین موجود در دسترس بشر 40 درصد کاهش خواهد یافت. پاسخ به چنین کمبود عظیمی مستلزم آن است که نه تنها اقتصاد جهان وسیعا بازسازی شود تا آب را با کارایی بیش تری مصرف کند، بلکه این کار را با سرعت زمان جنگ انجام دهد یعنی در ظرف چند سال نه چند دهه. نه تنها می بایست رشد جمعیت جهان را متوقف کنیم بلکه ضروری ست که این کار را بسیار سریع انجام دهیم.
خطری که جهان با آن روبروست چندان به آب آشامیدنی مربوط نمی شود زیرا هر انسان برای مصرف روزانه خود به چهار لیتر آب نیاز دارد. مشکل اصلی دو هزار لیتر آبی است که صرف تولید غذای روزانه ما می شود. ساده تر بگوییم، ما روزانه 500 برابر آبی را که می نوشیم به صورت غذا مصرف می کنیم. چالش اصلی همین جاست.
برای آن که درک صحیح تری از شدت کمبود آب در کشورها به دست آید، سازمان ملل میزان تنش آبی کشورها را با محاسبه میزان آب موجود به ازای هر نفر در هر سال برای همه مصارف طبقه بندی کرده است. کشورهایی که در آنها میزان آب موجود به ازای هر نفر در سال 1700 متر مکعب یا بیش تر است به عنوان کشورهایی که آب در آنها به میزان کافی وجود دارد، و تنها گاها ممکن است دچار تنش آبی شوند، طبقه بندی می شوند. کشورهایی که در آنها میزان آب موجود به ازای هر نفر 1700 تا 1000 متر مکعب است به عنوان کشورهای مبتلا به تنش آبی طبقه بندی می شوند. بر اساس این طبقه بندی کشوری که آب موجود آن بین 1000 تا 500 متر مکعب به ازای هر نفر در سال باشد کشوری است که به کمبود مزمن آب دچار است. کشوری که میزان آب آن کم تر از 500 متر مکعب در سال است وضعیت خطرناکی دارد و از کمبود مطلق آب رنج می برد.
میزان آب موجود در کشورهای مختلف به ازای هر نفر بسیار متفاوت است. در مصر میزان آب 660 متر مکعب به ازای هر نفر است که این کشور را در بخش انتهایی طبقه بندی سازمان ملل قرار می دهد. فراتر از آن، این مقدار نیز مرتبا با سرعت کاهش می یابد زیرا جمعیت این کشور سالانه دو میلیون نفر افزایش می یابد و کشورهای بالادست نیل نیز مرتبا بخش بیش تری از آب آن را برداشت می کنند و لذا پیوسته مقدار کم تری از آب نیل به مصر می رسد.
چین به سبب جمعیت عظیم آن از نظر آب در موقعیت وخیم تری قرار دارد و میزان آب سرانه آن 400 متر مکعب در سال است. یکی از پاسخ های شگفت انگیزی که به این وضعیت رو به وخامت آب داده شده تصمیمی است که پکن برای به زیر کشت بردن زمین های گلف کشور گرفته تا زمین و آبی را که صرف سبز نگه داشتن این زمین ها می شود برای تولید غذا به کار برد . تا ماه مه سال 2017 میلادی 111 زمین گلف از مجموع 653 زمین گلف چین برای کشت محصولات زراعی به زیر کشت رفته بود. 542 زمین باقی مانده نیز در نوبت به زیر کشت رفتن قرار گرفته اند.
در مقاله ای که موسسه آمریکن واتر ورکز اسوسیشن در سال 2015 منتشر کرده، راجر پاتریک تحلیل گر آب اشاره می کند که بر اساس برآوردهایی که از سازمان ملل و سایر موسسات برای کشورها و مناطق مختلف گرد آوری کرده به این نتیجه رسیده که کمبود آب به راحتی می تواند تا سال 2025 سیلی از 200 میلیون پناه جو ایجاد کند. چنین جابه جایی جمعیتی عظیمی نه تنها تنش های آبی ایجاد خواهد کرد بلکه در میان کسانی که ناچار به مهاجرت خواهند شد تنش های اجتماعی بسیاری نیز پا خواهد گرفت. متاسفانه تنش آبی پیوسته با چنان سرعتی پیش می رود که اکنون به نظر می رسد که تعداد پناه جویان سال 2017 میلادی از 200 میلیون مهاجری که پاتریک برای سال 2025 پیش بینی کرده بود فراتر رفته است.

کتاب بحران جهانی آب
نوشته لستر براون
فصل یک، بخش نخست

1- American Water works Association

2- Lester R. Brown