کاهش بودجه ی محیط زیست توسط مجلس
استالین در سال 1927 استالین اعلام کرد که : ” ما از کشور های پیشرفته پنجاه یا صد سال عقبیم. می بایست این فاصله را ظرف مدت ده سال پر کنیم. یا چنین می کنیم، یا آنها ما را زیر پا له خواهند کرد.” او بسیار بلند پرواز بود و بر همین اساس برنامه ی پنج ساله ی اول ( 1928-1932 ) را طراحی کرد.
آمار رسمی از رشد شدید تولید در برنامه ی پنج ساله ی اول اتحاد شوروی حکایت دارند، مانند دو برابر شدن ِ تولید ِ زغال سنگ و فولاد و نفت و به پایان رسیدن ِ برنامه های زیر بنایی بسیار عظیم زود تر از موعد مقرر. اما برنامه ریزان با دو مانع مهم روبرو شدند. هنوز کشاورزی عنصر غالب اقتصاد بود و بنیان ِ ی فنی ی بخش صنعت نیز ضعیف بود و ده سال آشوب و هرج و مرج هم آن را ضعیف تر کرده بود. استالین برنامه ریزی را بر اقتصادی تحمیل کرد که بشدت با کمیابی روبرو بود و نظام کشاورزی نیمه فئودالی داشت. کشور برای تولید کالا نیازمند صنایع سنگین بود و برای این که به پیشرفت اقتصادی دست یابد می بایست طی فرآیندی – اغلب بسیار خشن- منابع مالی را از بخشی به بخشی دیگر منتقل کند یعنی از بخش کشاورزی به بخش صنعت و از مصرف به سوی بخش هایی که ماشین آلات سنگین تولید می کردند. اهداف صنعتی به دست آمد اما به قیمت گرسنگی وسیع مردم، سرکوبی مخالفان، شرایط برده داری کار در بسیاری از کارخانه ها و در نهایت یک بحران اقتصادی دیگر. در نهایت روسیه هیچ وقت نتوانست مشکل کالا های مصرفی خود را حل کند و از این نظر بشدت از جهان عقب افتاد.
این اشتباه نتایج مرگباری برای کل بشریت داشت که باید از آن درس آموخت. برنامه ریزان و نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی باید از این تجربیات استفاده کنند. اما متاسفانه آنها اشتباه بزرگی مرتکب شده اند. در بودجه ی سال هزار و چهارصد، نمایندگان سی در صد از بودجه ی سازمان حفاظت محیط زیست کاسته اند. بودجه سازمان محیط زیست در سال 1399 حدود 6400 میلیارد ریال بود. یعنی 640 میلیارد تومان که با آن تنها ممکن بود تنها مثلا 60 یا 70 آپارتمان حدودا ده میلیارد تومانی در منطقه ی شمال شهر تهران خرید. با این بودجه سازمان می باید از تمام عرصه های طبیعی ی ایران حفاظت و تمام شعب خود را در سراسر ایران اداره می کرد و حقوق کارکنان و محیط بانان خود را می پرداخت. لذا سازمان برای سال 1400 تقاضا کرده بود که بودجه آن به ۱۱۹۵۰ میلیارد ریال (یعنی حدود ۱۲۰۰۰ میلیارد ریال) افزایش یابد. دولت هم با این افزایش موافق بود. اما با کاهش ۳۰ درصدی مجلس این رقم به ۸۹۰۰ میلیارد ریال تنزل پیداکرد. بی تردید این تصمیم نادرست تاثیری بسیار منفی بر محیط زیست ایران خواهد داشت و آثار غم باری بر جای خواهد گذاشت و بر فقر و محن مردم خواهد افزود.
لذا از نمایندگان می خواهیم که در این تصمیم گیری به هر صورت می توانند تجدید نظر کنند. مملکت ما اکنون نیاز به حفظ محیط زیست دارد تا بتواند به توسعه ی پایدار اقتصادی دست یابد. به تاریخ نگاه کنید. اگر طبیعت ویران شد همه چیز را از دست خواهیم داد و خواهید داد. اولویت سرمایه گذاری با محیط زیست است. اولویت تان را تغییر دهید. نفع ایران در این معامله است.