چرا توفان عظیم ایرما مرگ و میر کمی داشت؟
فرستاده شده در ۲۹ شهریور ۱۳۹۶
از سال 2003 میلادی تا کنون بیش از 4 هزار فاجعه طبیعی بر جزایر کارائیب وارد آمده و آن را نابود کرده است. این منطقه با توفان های هر چه بیش تر و پیوسته نیرومند تری روبروست. کم تر از یک سال بعد از این که توفان متیو ( Mattew )که جزو توفان های رتبه 5 بود فقیر ترین کشورهای این ناحیه را ویران کرد، بار دیگر این ملت های جزیره نشین با قوی ترین توفانی که تا کنون در اقیانوس اطلس ثبت شده یعنی توفان ایرما روبرو شدند. تند باد ایرما که آن هم رتبه 5 داشت با سرعت 295 کیلومتر در ساعت سرتاسر جزایر کارائیب را در نوردید و بسیاری از جزایر را از صفحه روزگار پاک کرد. باربودا 95 درصد ساختمان های خود را از دست داد و اکنون 60 درصد مردم آن بی خانمان اند. در پورتوریکو این فوق توفان خطوط برق را قطع کرد و اکنون یک میلیون نفر هنوز برق ندارند.
در فلوریدا مردم خود را برای ویرانی فاجعه آمیز توفان آماده کردند. مقامات دولت پیش بینی می کردند که این توفان بعد از تند باد آندرو یکی از بدترین ها باشد. قدرت این توفان 2 برابر توفان مرگ بار سال 1992 میلادی بود. توفان خوزه نیز فاصله زیادی با این منطقه ندارد. به احتمال زیاد این توفان نیز همان کشورهایی را در خواهد نوردید که توفان ایرما از آن ها گذر کرد و در همین حال اکنون در سراسر اقیانوس اطلس توفان کاتیا نیز پیوسته نیرومند تر می شود. برای اولین بار در تاریخ جدید سه توفان به طور همزمان به یک منطقه فرود می آیند.
با وجود خسارات فاجعه بار توفان ایرما مرگ و میر این توفان تنها 19 نفر بوده است. هر چند مرگ و میر به هر میزانی که باشد غم انگیز است اما این نکته نیز قابل توجه است که به رغم شدت این توفان میزان مرگ و میر آن بسیار اندک بوده است. آمادگی قبلی برای مقابله با این توفان جان هزاران نفر را نجات داد.
در مقایسه باید بدانیم که توفان متیو تنها در هائیتی هزار نفر را کشت و بیش از 1800 نفر در توفان کاترینا جان باختند. بسیاری از کشورها با تشخیص آسیب پذیری خود در مقابل این ابر توفان ها برای مدیریت فاجعه های طبیعی الویت قائل شدند و این تصمیم سبب شد تا بسیاری از مردم از توفان ایرما جان سالم بدر ببرند. بخشی از گام هایی را که آن ها برای آماده شدن جهت مقابله با فجایع مربوط به آب و هوا، به حداقل رساندن مرگ و میر و حفاظت از زیربناهای با اهمیت برداشته اند ذیلا می آوریم.
* در سال 2009 دولت های کارائیب آژانس مدیریت فوری فاجعه کارائیب را راه اندازی کردند. این آژانس یک موسسه بین دولتی است که به دولت های عضو کمک می کند تا سیاست های کاهش و فرو نشانی خسارت های فاجعه را اعمال کنند و توان آن ها در برخورد فوری را افزایش می دهد و پناهگاه های امن برای مردمی که درگیر شده اند ایجاد می کند.
* دولت آنتی گوآ و باربودا تیم پاسخ سریع به فجایع کشور و صلیب سرخ را روزها قبل از فرود آمدن توفان ایرما فعال کرد. کارگران شهرداری و کارگران دولتی جوی های آب و آب راه ها را لایه روبی کردند تا سیلاب بتواند به دریا برگردد. آن ها پناهگاه های موقتی ایجاد کردند و به اشخاص سالمند و ناتوان کمک کردند تا در جای امن قرار بگیرند.
*دولت پورتوریکو قبل از توفان حالت فوریت اعلام کرد و به گارد ملی آماده باش داد و بسیار قبل از بروز توفان 460 پناهگاه احداث کرد .
* در آمریکا مقامات ایالتی بسیاری از ساختمان ها را مقاوم سازی کردند تا بتوانند در مقابل قدرت باد مقاومت کنند و مقاومت شبکه را افزایش دادند.
* در میامی مقامات دولتی دیوارهای مقابل دریا را تعمیر کردند و ارتفاع آن ها را افزایش دادند. جاده های کنار ساحل را کمی بالاتر بردند، 116 موج گیر نصب کردند که سیلاب را به اقیانوس برگردانند. در پمپ های جدید آبی توفان سرمایه گذاری کردند. سامانه های فاضلاب خود را بهبود بخشیدند و سازندگان را ملزم کردند که طبقات اول ساختمان را با ارتفاع بیش تری بسازند.
