شهر ها باید برای مردم ساخته شوند نه اتوموبیل

به کوه های آب و برق مشهد رفته بودم و انبوه جمعیتی را که در آنجا بودند را تماشا می کردم . منظره جالبی بود. همه بخش های پارک پایین کوه را مردم اشغال کرده بودند. عده زیادی نشسته بودند و بساطی گسترده بودند. بچه ها در دامان طبیعت بازی می کردند، پیر مرد ها خندان نشسته بودند و عده ای نیز پیاده روی می کردند. این منظره مرا به یاد انریکو پنالوسا شهردار سابق شهر بوگوتا در کلمبیا انداخت، کسی که با اندیشه هایش شهر را دگرگون کرد.

{ انریکه پنالوسا به مدت سه سال شهردار بوگوتا بود .وقتی که او شهردار شد به فکر این نبود که چگونه می تواند زندگی اتومبیل داران را که تنها ۳۰ درصد جمعیت را تشکیل می دادند،بهبود بخشد. درعوض وی می خواست بداند که برای ٧۰ درصد از مردم – یعنی اکثریت فاقد اتومبیل – چه می تواند انجام دهد.

Enrique_Peñalosa

پنالوسا دریافت که شهری که محیط آن برای کودکان و افراد مسن دلپذیر باشد برای همه افراد مناسب خواهد بود.او ظرف چند سال با دیدگاهی که نسبت به شهری که برای مردم طراحی شده باشد داشت، کیفیت زندگی شهری را دگرگون کرد.تحت رهبری او ،شهرداری توقف اتومبیل در پیاده روها را ممنوع کرد،١۲۰۰ پارک احداث یا نوسازی کرد،نظام بسیار موفق رفت وآمد سریع با اتوبوس را برقرار و صدها کیلومتر مسیر دوچرخه رو و خیابان های مخصوص پیاده روی احداث کرد ،ترافیک ساعات اوج شلوغی را ٤۰ درصد کاهش داد ،یکصد هزار اصله درخت کاشت و شهروندان را مستقیماً در بهبود وضعیت محله زندگی خود شرکت داد. با انجام این کار وی در دل هشت میلیون مردم ساکن شهر حس مباهات مدنی پدید آورد و موجب شد در این کشور پاره پاره از جنگ و تعارض،خیابان های بوگوتا امن تر از خیابان های واشینگتن دی سی در آمریکا باشد.
انریکه پنالوسا معتقد بود که “فضاهای عمومی با کیفیت مناسب پیاده ها به طور کلی،و پارک ها به طور اخص،شواهدی هستند حاکی از عملکرد دموکراسی واقعی در جامعه.”وی می گفت “همچنین پارک ها وفضاهای عمومی برای جامعه مردم سالار اهمیت دارند چرا که تنها جاهایی هستند که مردم در آنها به صورت افراد برابر با یکدیگر روبرو می شوند……در هر شهر پارک ها به همان اندازه در سلامت جسمی و روحی شهر ضروری هستند که آب شهر.”وی در این زمینه می گوید که در بودجه غالب شهرها چنین چیزی مشهود نیست و در آنها احداث پارك تجمل به حساب مي آيد. برعکس”جاده ها،یعنی فضاهای عمومی مخصوص اتومبیل ،منابع نامحدود و بیش تری دریافت می کنند و از بودجه آنها کم تر از بودجه پارک ها ،یعنی فضاهای عمومی مخصوص کودکان كاسته مي شود.” او می پرسد “چرا فضاهاي عمومی اختصاص یافته به اتومبیل ها از فضاهای عمومی اختصاص یافته به کودکان،مهم تر تلقی می شوند؟ ” } **

دیروز دریافتم که او تا چه حد درست می گفت. در پارک همه مردم با هم برابرند و به یکسان از آن بهره می برند.

حمید طراوتی

*: – نقل از کتاب نجات محیط زیست ( Plan B 4 ) نوشته لستر براون، ترجمه حمید طراوتی. انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد