فاشیسم، شماره ۴، کشف یک سلول نازی در ارتش آلمان

در ماه می سال 2020 پلیس آلمان یک مخفی گاه اسلحه را که در آن دو کیلوگرم مواد منفجره پلاستیکی، یک چاشنی، یک تفنگ AK47، تعدادی چاقو، یک کمان فولادی، هزاران فشنگ، یک کتاب ترانه های اس اس و انبوهی از یادگاری های نازی ها وجود داشت کشف کرد. صاحباین انبار یک سرجوخه ارشد در یگان نیروهای ویژه ارتش آلمان بود.
تحقیق نیروهای امنیتی آلمان مشخص کرد که یگان ویژه چنان مورد نفوذ نیروهای راست افراطی قرار گرفته بود که تا حد زیادی از “زنجیره فرمان ارتش خارج شده بود.” در واقع این گزارش به شکل مودبانه ای می گفت که این یگان از کنترل خارج شده و در نتیجه یگان مزبور منحل شد.
به علاوه نیروهای امنیتی اعلام کردند که 550 نئونازی مظنون را در ارتش زیر نظر دارند که بیست تای آنها در یگان ویژه مشغول به کارند. سال ها بود که مقامات آلمان وجود شبکه ای از دست راستیان افراطی را در ارتش انکار می کردند. اما اکنون مجبور شده بودند بپذیرند که این نفوذ نه تنها واقعیت دارد بلکه گسترده نیز هست. چهار ماه بعد در شهر رور 29 افسر پلیس از کار معلق شدند زیرا مشخص شد آنها صلیب شکسته، عکس های هیتلر و عکس های جعلی پناهندگان در اتاق های گاز را رد و بدل می کردند.

این اکتشاف ها تنها بخشی از روند گسترده‌تر تهدیدهایی بود که از سوی شبکه‌ای از سربازان، نیرو های پلیس‌ها و نیروهای امنیتی طرفدار راست افراطی صورت می گرفت. در سپتامبر سال 2019 نیروهای امنیتی آلمان شبکه ای سری مرکب از سربازان، افراد پلیس و کهنه کاران جنگ را کشف کردد که نام آن شبکه نورد کروز (صلیب شمال) بود. اعضای این گروه با استفاده از سرویس پیام دهی تلگرام فهرست کسانی را که به نظرشان زیادی از مهاجران حمایت می کردند از طریق سرقت اطلاعات آنها از کامپیوتر های پلیس تهیه و تنظیم می کردند. نام 25 هزار شهروند آلمانی در این لیست قرار داشت. در یکی از پیام‌های رد و بدل‌شده، گفته شده بود که در صورت بروز بحران، افرادی که در لیست قرار دارند باید فورا دستگیر و به مکانی برده شوند که در آنجا کشته شوند. اعضای این شبکه دائماً درباره سقوط دولت آلمان رویاپردازی می‌کردند و فعالانه برای “روز ایکس” آماده می‌شدند؛ روزی که انتظار داشتند در اثر یک فاجعه محیط زیستی، یا شورش مسلمانان یا یک بحران مالی جدید آغاز شود. آنها بخشی از یک خرده فرهنگ بین المللی راست افراطی هستند که «آماده شوندگان» نام دارند، یعنی کسانی که خود را آماده می کنند تا از واقعه فاجعه آمیزی که حتما اتفاق خواهد افتاد جان به در ببرند.

در همین اثنی بیش از 100 نفر از سیاست مداران، وکلا، و سلبریتی های چپ از طریق یک گروه نئو نازی جدید که خود را ناسیونال سوسیالیست های زیرزمینی ی شماره ۲ یا NSU 2 می نامید با بمبارانی از تهدید به مرگ و تجاوز رو به رو شدند و در این جا هم اطلاعات شخصی آنها از کامپیوترهای پلیس و قوه قضائیه به سرقت رفته بود. در همین دوره زمانی آلمان شاهد سه حمله مسلحانه انفرادی بود که به ترتیب در آنها یک سیاست مدار محافظه کار ضد نژاد پرستی در شهر هسه ترور شد، به کنیسه‌ای در هاله حمله شد که منجر به کشته شدن دو نفر شد و نه نفر کرد در یک کافه در هانائو به قتل رسیدند. در هر سه مورد، عاملان این حملات دیدگاه‌های راست افراطی خود را به‌طور علنی در اینترنت بیان کرده بودند.

این دیگر حد نهایی فرآیند افراطی گرایی است یعنی مسلح بودن، شبکه های مخفی که در داخل دولت عمل می کنند و فهرست تهیه کردن از افراد و تهیه وسایل لازم برای کشتن آنها. هر چند تعداد کشته شدگان اندک بود، اما خشونتی که آنها در تصور دارند و یا بدان دست یازیدند مرگ بار بود.

از آن جا که قانون اساسی آلمان به شدت ضد فاشیستی است و نیروی پلیس آلمان برای نظارت بر گروه های راست افراطی کاملاً تربیت شده فضای سیاسی این کشور برای کسانی که خشونت را ترویج می کنند بسیار بسته است. اما فضای سیاسی واقع در زیر این فضا بسیار عظیم است. حزب پوپولیست دست راستی A.F.D، (حزب آلترناتیو آلمان) سومین حزب بزرگ کشور آلمان است و در حال حاضر این حزب 94 نماینده در پارلمان و 34 هزار نفر عضو دارد.

هر چند تعدادی از کسانی که در نوردکروز فعال بودند عضو این حزب بودند اما هیچ رابطه قابل اثباتی بین حزب AFT و تروریسم دیده نشده است. با وجود این در این حزب هزاران نفر حضور دارند که مانند فاشیست ها فکر می کنند. تا مارس سال 2020 حدود 7 هزار عضو حزب AFD عضو یک زیر گروه دیگر به نام وینگ (بال) بودند که بعد از این که پلیس آن را به عنوان گروهی افراطی تشخیص داد منحل شد.

بررسی که در منطقه مرکزی آلمان یعنی منطقه هس درباره اعضای AFD به عمل آمد نشان داد که اکثریت عظیمی از آنها به اسطوره شناسی راست افراطی جدید باور داشتند.
یعنی معتقد بودند که مهاجرین مسئول تمام جنایت ها هستند، در کشور خود به علت وجود مسلمان ها احساس بیگانگی می کردند. معتقد بودند که “دیوانگی جنسی“ باید متوقف شود و این که در مورد گرم شدن کره زمین اغراق شده است.

حزب ای اف دی نیز مانند تمام احزاب پوپولیست دست راستی تا کنون جهت گیری خود را خیلی روشن بیان نکرده است.
(و مشخص نیست این کار عمدی صورت گرفته یا نه)، و همواره جهت گیری آن بر اساس تمایل به مقبولیت پارلمانی و نیز شدت امواج افراطی گری که در میان طرفداران آن وجود داشته نوسان کرده است.
مانع اصلی پیشرفت آن این بوده که محافظه کاران جریان اصلی آلمان حاضر نیستند با آن همکاری کنند.
این مساله بخصوص وقتی آشکار شد که در اوایل 2020 محافظه کاران شهر تورینگن سعی کردند که از رأی طرفداران AFD استفاده کنند و یک دولت منطقه ای ائتلافی تشکیل دهند و چپ ها را کنار بزنند. اما بعداً در اثر فشارهای سیاسی زیادی که از برلین وارد آمد و در اثر چندین استعفا، سیاست عدم همکاری تفوق یافت و این ائتلاف صورت نگرفت. به عمل در آمدن یا در نیامدن این سیاست در آینده، تأثیر بسیاری بر جهت‌گیری سیاسی آلمان خواهد داشت.